Secundaire markten voor langlopende activa kunnen illiquide zijn als gevolg van foute selectie. In een model waarin het moreel risico beperkt blijft tot de fase van projectinitiatie, komen we tot de bevinding dat: (1) wanneer de economische subjecten verwachten dat de liquiditeit op dergelijke markten zal opdrogen, ze ervoor kiezen zichzelf optimaal in te dekken door niet-productieve maar liquide activa op te potten; (2) zo'n reactie negatieve externe effecten teweegbrengt, aangezien ze ex-post de marktparticipatie vermindert, wat de foute selectie verergert en de marktliquiditeit doet opdrogen; (3) een markt met een opgedroogde liquiditeit een Pareto-inefficiënt evenwicht is; (4) de overheid opdrogingen kan uitsluiten. Wanneer de subjecten daarnaast idiosyncratische, particulier bekende illiquiditeitsschokken ondergaan, wordt in de studie aangetoond dat: (5) dit de marktliquiditeit verhoogt; (6) het voor subjecten die met onvoldoende liquiditeit te kampen hebben, beter is wanneer ze op een geloofwaardige wijze hun liquiditeitspositie kunnen bekendmaken, maar dat transparantie een dubbelzinnig effect heeft op de mogelijkheden om risico's te delen.